Een vrije vogel aan de waddenkust

Wat mij beweegt

Al ben ik in Amsterdam geboren, toch voel ik mij op en top een Friezin. Dat kan ook niet anders met Friese ouders die na 12 jaar weer terugkeerden naar het Noorden. Toch vertrok ik weer op mijn 21ste maar na een aantal omzwervingen door het hele land riepen mijn roots opnieuw. Ditmaal ben ik aan de waddenkust neergestreken en voel me hier helemaal thuis.

Ik hou van de rust, de ruimte, de weidsheid en de prachtige luchten hier. Het eeuwenoude landschap wat vroeger nog zee was en ook de terpdorpjes met de sfeervolle kerkjes op het hoogste punt zijn zo idyllisch. Het wad achter de zeedijk met z’n kwelders en vele soorten vogels vervelen nooit, er is geen dag hetzelfde uitzicht richting de eilanden. Ik ben nieuwsgierig naar de historie van het waddengebied en het culturele erfgoed. Ook met de nuchtere mentaliteit van de Friezen kan ik goed uit de voeten, evenals de Friese taal die me bijzonder eigen is.

Ik ga nooit zonder camera op stap om al het moois te vereeuwigen. Vooral vergankelijkheid en vergane glorie boeien me. Ik kan geen kerkhof of begraafplaats voorbij rijden zonder er een kijkje te nemen. De dodenakkers met hun bijzondere grafcultuur hetgeen bestaat uit oude grafzerken, epitafen, sarcofagen, graftrommels enz., spreken me enorm aan. Zo ook de rouwkassen en rouwborden in de kerken.

Naast het vastleggen met de camera leg ik dit ook graag vast op het doek. In het eerste geval kan dit met één klik maar in het tweede geval doe ik er behoorlijk langer over. Ik werk op linnen met mijn paletmes en het werk vormt zich geleidelijk doordat ik steeds een nieuwe laag verf aanbreng terwijl het oude er doorheen blijft schemeren. Op deze manier ontstaat er een doorleefd werkstuk dat overeenkomt met het leven zelf en de gelaagdheid in de natuur. Soms verwerk ik er vondsten in die ik hier tegenkom tijdens mijn dagelijkse wandelingen, om het beeld te versterken wat een 3D effect geeft.